Onmacht
Een oom van mij - laat ik hem oom Jan noemen - is uit de Nederlandse drukte naar een Frans dorpje gevlucht. Ik ben er nog nooit op bezoek geweest, maar in de verbeelding is het een reisje van niks. Ik zie lege straatjes voor me, een stoffig dorpspleintje, senioren die petanque spelen. Ik geef onmiddellijk toe: mijn verbeelding is wel eens origineler geweest. Dit lijkt verdacht veel op een cliché. Overigens is petanque niets voor oom Jan. Het liefst liep hij nog als een kleine jongen achter een voetbal aan. Als zijn knieën het maar zouden toelaten. (meer…)...