Elke dag wandel ik met de hond langs de eiken van de Schothorsterlaan. Groots en majestueus kijken ze op me neer. Dikke gerimpelde stammen. Takken bijna net zo lang als de Schothorsterlaan breed is. Ik groet de eiken. Ik denk dat ze me inmiddels wel herkennen. Soms fantaseer ik dat ze het over me hebben: […]
De fotograaf en de buizerd
Vanaf de parkeerplaats achter de schuur van Staatsbosbeheer is het een paar minuten lopen. Het pad passeert een paar beuken, slingert door een perceel met pas geplant naaldhout en vernauwt zich tot een reeëndoorgang tussen dicht struikgewas. Plotseling is daar de kleine open plek, als een stukje blauw in een wolkenlucht. Voor de kijkhut ligt […]
Lessen van de pandemie: vaarwel filmhuis, verlangen naar musea
Hoe ziet het cultuurbezoek na corona eruit? Het onderwerp kwam op CultuurPers de afgelopen maanden regelmatig aan bod. Zelf schreef ik er ook twee persoonlijke bijdragen over. Nu de culturele instellingen bijna hun deuren weer openen, maakt de blik in de glazen bol plaats voor een kijk op de realiteit. In mijn artikel over ‘de […]
De paaltjes van Perro
Nu de pandemie op zijn laatste pootjes loopt is ook de hondentraining weer begonnen. Voor alle ellende begon had onze jonge schapendoes Perro met veel succes de gehoorzaamheidscursus afgerond. Hij loopt keurig mee aan de lijn (behalve als er iets te snuffen valt), gaat op bevel zitten (als hij een koekje krijgt) en stopt keurig voor […]
Ook in mijn hoofd is ‘Reis door de nacht’ toe aan een 35e druk
Onlangs verscheen de 35e druk van Reis door de nacht, geschreven door Anne de Vries. Als tienjarig jongetje leefde ik intens mee met de oorlogsavonturen van Jan de Boer en zijn familieleden. Tevens vormt het boek een metafoor voor mijn eigen strijd tegen het duister. Een heerlijke lentedag. In de sloot zwemt een eend met haar […]
Onmacht
Een oom van mij – laat ik hem oom Jan noemen – is uit de Nederlandse drukte naar een Frans dorpje gevlucht. Ik ben er nog nooit op bezoek geweest, maar in de verbeelding is het een reisje van niks. Ik zie lege straatjes voor me, een stoffig dorpspleintje, senioren die petanque spelen. Ik geef […]
Cu
Het verbaast me hoeveel moeite het me kost een stukje over Cu te schrijven. Hij was dertien jaar lang onze vrolijke en stabiele huisgenoot. Een verrijking van ons bestaan. Een paar maanden geleden hebben we afscheid van hem moeten nemen. Nu speelt hij met de andere dode schapendoezen aan het einde van de regenboog. Mijn […]
“De belofte van de lege zaal” is een mooi initiatief maar negeert het nieuwe normaal van de cultuurconsument
Afgelopen week mailde het filmhuis of ik mijn vriendenpas wilde verlengen. Tot nu toe heb ik aan zulke oproepen zonder aarzelen gehoor gegeven. Ik hoefde geen geld terug voor gekochte kaartjes, liet abonnementen doorlopen en doneerde aan kunstinstellingen die op omvallen stonden. Maar voor het eerst twijfelde ik. Het afgelopen jaar had ik het zonder […]
Veni, Vidi, Vici
Elke schrijver droomt ervan om vertaald te worden. In het Engels (wereldtaal), Chinees (grote afzetmarkt) of desnoods in het IJslands (altijd al op vakantie naartoe willen gaan). Soms is het nodig die droom een handje te helpen. Zeker als je een totaal onbekende schrijver bent die slechts een paar met de hand gedrukte bundeltjes in […]
De benauwdheid uit de verhalen van Maeve Brennan is momenteel makkelijk te herkennen
Ik herlees De twaalfjarige bruiloft, een kort verhaal van Meave Brennan. Achter haar eenvoudige zinnen gaat een claustrofobische wereld schuil. De personages stikken bijna in hun angst, eenzaamheid en onderdrukte woede. Als lezer voel ik me een goudvis in een kom met te weinig water. Het leven van de schrijfster is een speelfilm waard. Ze […]
